ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΗΡΘΑΝ ΠΑΛΙ...
Καλέ μας Χριστούλη, αγαπημένε μας Άγιε Βασίλη, σκανταλιάρηδες καλικάντζαροι… Όνειρα, επιθυμίες, θέλω, προβληματισμοί, ευχές, σκέψεις, φαντασία! Όλα με το δικό μας μάτι και το παιδικό μυαλό. Ζούμε για λίγο μέρες φανταστικές σε χώρες μακρινές και ονειρεμένες. Δίχως κανείς να μπορεί να μας κάνει να ξυπνήσουμε από το όνειρο αυτό.
ΘΕΛΩ…
Καθώς κάθομαι μπροστά στο τζάκι σκέφτομαι πως νιώθουν όλοι οι άνθρωποι που θα περάσουν τα Χριστούγεννα ζητιανεύοντας και πεινώντας. Καθώς η σκέψη μου πληθαίνει από τέτοιου είδους προβλήματα αναρωτιέμαι αν θα μπορούσα να τους βοηθήσω με το δικό μου τρόπο.
Θα ήθελα να βοηθήσουμε τους ανθρώπους με διάφορους τρόπους. Μπορούμε να τους βοηθήσουμε στέλνοντας χρήματα μέσω του Χαμόγελου του Παιδιού και μέσω της UNICEF και με αυτό τον τρόπο μπορούμε να βοηθήσουμε αρκετά παιδιά και ηλικιωμένους ανθρώπους.
Άλλος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να βοηθήσουμε είναι να έχουμε ιατρική περίθαλψη για όλο τον κόσμο. Επίσης μπορούμε να φτιάξουμε ειδικά κτίρια τα οποία θα φιλοξενούν ανθρώπου με ψυχολογικά και εγκεφαλικά προβλήματα. Αυτά τα ιδρύματα μπορούν επίσης να φιλοξενούν σε διαφορετική αίθουσα ανθρώπους που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες.
Άλλος τρόπος για να σώσουμε κυριολεκτικά τον κόσμο είναι να υπάρχει μακροχρόνια ειρήνη. Καθώς υπάρχει ειρήνη ο πόλεμος αποδυναμώνεται με αποτέλεσμα το μίσος των ανθρώπων να σβήνει από τα πρόσωπα.
Ακόμα θα ευχόμουν να μην κόβονται τα δέντρα για διάφορους λόγους γιατί έτσι μειώνεται το οξυγόνο και γενικά καταστρέφεται το φυσικό μας περιβάλλον. Επίσης θα ευχόμουν να προστατεύονταν περισσότερο οι υδροβιότοποι με δρακόντεια μέτρα, γιατί αυτά τα πανέμορφα πλάσματα που ζουν στον υδροβιότοπο θα εξαφανιστούν. Εκεί πέρα υπάρχουν πολλά είδη πουλιών που συνεχώς μεταναστεύουν σαν τους ανθρώπους.
Τέλος μια άλλη μεγάλη πληγή για τον Ελληνικό χώρο είναι η ανεργία των νέων που ζητούν απεγνωσμένα μια ψιλοδουλειά για να βγάλουν το μηνιάτικό τους. Θα ήθελα να υπάρχουν περισσότερες θέσεις για τους νέους ανέργους. Επίσης το χειμώνα θα ήθελα να υπάρχουν εκχιονιστικά για τους δρόμους γιατί τελευταία γίνονται πολλά ατυχήματα που έχουν ως αιτία την ολισθηρότητα του δρόμου.
Θα ήθελα μερικές ή και όλες οι ευχές μου να πραγματοποιηθούν. Αν γίνουν αυτά τα πράγματα θα υπάρχουν καλύτερες συνθήκες ζωής και πολλές ζωές θα ζήσουν το Χριστουγεννιάτικο πνεύμα. Γιατί όπως λένε «η αγάπη καταφέρνει τα πάντα»!
Αθουσάκης Πέτρος, Α1
ΘΕΛΩ…ΠΑΛΙ
Αυτή τη φορά καλέ μου Αϊ Βασίλη ένα αντικείμενο αλλά ένα δώρο που θα το μοιράζονται όλοι. Θέλω τα φουγάρα των εργοστασίων να μην σκεπάζουν την ψυχή των ανθρώπων. Θέλω ο καπνός στην πόλη να μην κάνει τόσο μουντά τα πράγματα. Θέλω όλοι οι άνθρωποι να έχουν την υγεία τους και την ψυχική τους γαλήνη. Θέλω η ατμόσφαιρα να καθαρίσει. Έτσι θα καθαρίσουν και οι ζωές των ανθρώπων. Θέλω να μην υπάρχει εγκληματικότητα ούτε κλεψιά. Θέλω οι άστεγοι να βρουν στέγη.
Θέλω όλα τα καλά που μπορείς να κάνεις.
Νικολουδάκη Αθηνά, Α2
Η ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΗΣ ΝΑΤΑΛΙ
Πολλοί λένε πως όταν πέφτει ένα αστέρι πρέπει να κάνεις μια ευχή και εκείνη πραγματοποιείται, όχι όμως άμεσα…πρέπει να πιστεύεις σε αυτή…και κάποτε ή κάποια μέρα θα πραγματοποιηθεί…!
Βραδιά Πρωτοχρονιάς στο μικρό χωριό, οι ευσεβείς πιστοί μόλις έχουν γυρίσει απ' την εκκλησία και βαδίζουν προς το σπίτι τους. Ετοιμάζονται όλοι μαζί συγγενείς, γιαγιά, παππούς, μαμά, μπαμπάς και παιδιά για να κάτσουν στο γιορτινό τραπέζι και να ευχηθούν «Καλό το Νέο Έτος» και να τσουγκρίσουν όλοι μαζί τα ποτήρια τους.
Μόνο η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας δεν είναι χαρούμενη η μικρή Ναταλί. Είχε λέει ευχηθεί όταν κάποτε ένα αστέρι έπεσε από το λαμπρό ουρανό, να της φέρει ένα φίλο γιατί ένοιωθε μοναξιά.
Το βράδυ…ησυχία παντού μόνο ένα μυαλουδάκι δεν είχε κοιμηθεί ακόμα…αυτό της μικρής Ναταλί. Σκεφτόταν τον φίλο της και πως ήθελε να ήταν στη εμφάνιση και την ψυχή.
Ξαφνικά στο παράθυρό της ακούστηκε ένας ήχος. Φοβήθηκε, και δειλά-δειλά άνοιξε το παράθυρο. Ένα μικρό σκιουράκι βρισκόταν εκεί και κρύωνε πολύ. Δεν έχασε βέβαια ευκαιρία και το πήρε αμέσως στο δωμάτιό της. Αφού τον τάισε και τον κοίμισε σκέφτηκε να το κρατήσει και την επομένη πρωί-πρωί θα το έδειχνε στη μαμά της.
Το άλλο πρωί η μαμά της, της έκανε το χατίρι και τον κράτησε. Μάλιστα τον ονόμασαν «Σκίπι». Αφού λοιπόν όλοι ήταν ικανοποιημένοι, η Ναταλί πήγε έξω να παίξει με το φίλο της τον Σκίπι. Ξαφνικά ο Σκίπι άρχισε να τρέχει γρήγορα προς το αυτοκίνητο που πέρναγε από το δρόμο. Δεν άργησε βέβαια να γίνει το κακό! Όπως καταλαβαίνετε ο οδηγός δεν τον αντιλήφθηκε. Η καρδιά της Ναταλί σκίστηκε και κομματιάστηκε στα δύο. Κλείστηκε στο δωμάτιο της και δε μίλησε σε κανένα. Η γιαγιά μου έλεγε: όταν ένα αστέρι πέφτει, κάποια ψυχή πηγαίνει ψηλά στο γαλήνιο ουρανό.
Αν λοιπόν θέλετε να μάθετε τη συνέχεια, μπορείτε να περιμένετε τα επόμενα Χριστούγεννα!
Βανταράκη Γεωργία, Α1
