Η ΓΕΝΙΑ.. ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ

Ψυχές εφηβικές, γεμάτες φιλοδοξία, ηρωισμό, πόθους, ελπίδες και επανάσταση, ήταν εκείνες που ανέκαθεν εγκλώβισαν, ότι βασάνιζε τον κόσμο μας, σ' ένα τραγούδι ή μια φωνή για να το κάμουν αλήθεια. Γενιές ολόκληρες πήραν το όνομά τους από τον ενθουσιασμό της στιγμής, που κάποιοι ονόμασαν τρέλα, απ' την επανάσταση που άρχισε για πλάκα, απ' την πλάνη της ευτυχίας, απ' τα όνειρα που έμοιαζαν ιδανική συντροφιά για τα βράδια, από εκείνους του έφηβους που δεν δίστασαν, που δεν έκαμαν πίσω, που πάλεψαν, νίκησαν ή σκόνταψαν στις προκλήσεις της ζωής! Ώσπου οι ιδέες άλλαξαν. Τα όνειρα ξεθώριασαν και η ελευθερία θεωρούνταν κτήμα. Τότε που τα παιδιά είχαν να αντιμετωπίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό, να «παλέψουν» για να φτάσουν τη… Madonna ή ακόμα χειρότερα σήμερα που ο αγώνας θεωρείται άγνωστος, αφού πολύ απλά κάνουμε πέρα τα πάντα για να επιδοθούμε σ' έναν ατελείωτο…ύπνο!

Οι εποχές αλλάζουν πιο γρήγορα απ' ότι νομίζουμε τελικά. Οι μάχες για ελευθερία των '60 s και '70 s , έγιναν μάχες για δόξα στη δεκαετία του '80 και του '90 ώσπου έφτασαν στις μάχες για περισσότερη ξεκούραση, τηλεόραση, ψώνια, βόλτες και λιγότερη μάθηση. Κάποτε ο νέος χωρίς προβληματισμούς ήταν…δυστυχισμένος, αργότερα ξεκούραστος και σήμερα cool ! Το μισητό κάποτε American Dream , για το οποίο η γενιά των Λουλουδιών αναγκάστηκε να δημιουργήσει το μεγαλύτερο άνοιγμα στο χάσμα των γενεών, το '80 φάνταζε συμπαθητικό και τώρα πλέον…επιτακτικό. Η λέξη «ηθική», χάνει έδαφος καθημερινά παραχωρώντας αρχικά τη θέση της στη λέξη « Fame » και έπειτα σε σωρούς τηλεοπτικών σκουπιδιών, ματαιοδοξίας και υπερκαταναλωτισμού!

Έτσι οι διαδηλώσεις των Hippies , τα χρωματιστά υφάσματά τους, οι επαναστατικοί στίχοι τους, ξεπεράστηκαν χάρη στο θαύμα της Αμερικάνικης βιομηχανίας. Ο παλμός ολόκληρης της νεολαίας χτυπούσε γύρω από μια λέξη ή ένα ύφασμα καλύτερα, το Jean! Χιλιάδες παιδιά, φορώντας το, κατέκλυσαν τα studios του Los Angeles και της Νέας Υόρκης, με στόχο να καταρρίψουν τον πήχη που έγραφε ΔΟΞΑ, όσο ψηλά και αν ήταν αυτός.

Και έτσι λίγο πολύ φτάσαμε στο 2000! Έφηβοι σήμερα, μάλλον θα είναι εκείνα τα παιδιά χωρίς ταυτότητα, εκείνα που παρασύρονται από καθετί καινούργιο, εκείνα που δεν ξέρουν να τραγουδούν παρά μόνο ΣΑΚΗ, εκείνα που φώναξαν «NO WAR» και συμμερίστηκαν τους στίχους του «Imagine» μόνο και μόνο γιατί ήταν η τάση της εποχής (στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον), ενώ ταυτόχρονα κατάστρεφαν με βανδαλισμούς όλα εκείνα που δεκαετίες πριν κατακτήθηκαν με αίμα! Αυτό είναι «μαγκιά» σήμερα!

Οι προβληματισμοί, οι στοχασμοί, τα όνειρα – όσο επιπόλαια και αν ήταν αυτά - έδωσαν τη θέση τους σε φιλοδοξίες της πλάκας, όπως για παράδειγμα να δούμε τον εαυτό μας ξεφτιλισμένο σε ένα τηλε- show , σύνθημά μας έγινε μια μόνο λέξη – «χαλαρά» - και η ζωή μας γέμισε επιμελώς από ύπνο, έτσι, για να μη λένε ότι είμαστε άπραγοι!!!

Ρουμπεδάκη Μανωλία